Ik woon in een oud pandje, dat nog voor een klein deel is ingericht als sprookjesbos. Hier gaf ik vroeger vertelvoorstellingen en workshops voor kinderen en volwassenen.
Ik heb altijd een passie gehad voor verhalen. Een jaar of dertig geleden stak ‘de kunst van het vertellen’ weer de kop op. Overal verschenen vertelgroepen/huizen. Ik volgde schrijf- en vertelcursussen. Na mijn eerste podiumoptreden zei een man: ‘Je hebt me prachtige kleuren laten zien.’ Toch had ik in mijn verhaal geen enkele kleur bij naam genoemd. Toen wist ik dat ik vertELSter wilde worden!
Dit werk heb ik heel wat jaren gedaan, maar de laatste tijd houd ik me voornamelijk bezig met schrijven.
Tijdens mijn voorstellingen ontdekte ik dat kinderen (en ook volwassenen) veel verzinsels van de verteller geloven, maar blijkbaar toch niet alles. Er is een heel wonderlijke grens.
Kinderen laten zich heerlijk meeslepen door de fantasie van de verteller. Een muis kan praten, zingen en dansen, alles is mogelijk! Maar als de verteller beweert dat een muis uit een ei komt, geloven ze dat niet. Over deze wonderlijke grens besloot ik een boek te gaan schrijven. Zo is ‘Het eiland van het zoete hout’ ontstaan.
