Een boek uit het sprookjesbos
Door Pascal Veenhof
22 november 2012, 12:02 uur.
Toen eind jaren ’80 ‘de kunst van het vertellen’ weer populair werd, wist Els het zeker: dit wil ik ook. En zo komt het dat Els, naast een eigen vertelprogramma, nu ook een eigen manuscript op TenPages.com heeft staan. ‘Het eiland van het zoete hout’ is erg populair. Tijd om schrijfster Els Bomhof te interview over het verhaal achter haar manuscript.
Wie is Els Bomhof?
Ik ben 56 jaar en heb een dochter. Samen met mijn hond Ika woon ik in een oud pandje, dat (nog voor een klein deel) is ingericht als sprookjesbos. Hier gaf ik tot voor kort vertelvoorstellingen en workshops voor kinderen en volwassenen.
Op je website lees ik dat je een eigen vertelprogramma hebt. Waar komt die passie voor het vertellen van verhalen vandaan?
Ik heb altijd al een passie gehad voor verhalen. Een jaar of vijfentwintig geleden stak ‘de kunst van het vertellen’ weer de kop op. Overal verschenen vertelgroepen/huizen. Ik volgde schrijf- en vertelcursussen. Na mijn eerste podiumoptreden zei een man: ‘Je hebt me prachtige kleuren laten zien.’ Toch had ik in mijn verhaal geen enkele kleur bij naam genoemd. Toen wist ik dat ik vertELSter wilde worden.
Waar haal je je inspiratie vandaan voor je verhalen?
Mijn inspiratie komt meestal ’s nachts als ik niet kan slapen. Dan verzin ik van alles.
Hoe heb je uiteindelijk de stap gemaakt van het vertellen, naar het schrijven van ‘Het eiland van het zoete hout’?
Kinderen laten zich zo heerlijk meeslepen door de fantasie van de verteller. Een muis kan praten, zingen en dansen, alles is mogelijk! Maar als de verteller beweert dat een muis uit een ei komt, geloven ze dat niet. Er is dus een grens. Over deze wonderlijke grens besloot ik een boek te gaan schrijven. Zo is ‘Het eiland van het zoete hout’ ontstaan.
Zijn er bijzondere dingen waar je tegen aan bent gelopen tijdens het schrijven van je manuscript?
Ik heb veel korte verhalen geschreven. Toch realiseerde ik me pas bij het schrijven van dit lange en volledige verhaal, wat een enorme klus dat was. Alles moet uiteindelijk kloppen. Dus steeds opnieuw doorlezen en na iedere verandering of toevoeging wéér de bestaande tekst bijwerken!
Wat maakt jouw manuscript zo bijzonder? Waarmee onderscheidt het zich van de andere manuscripten?
Mensen die het boek gelezen hebben, herkennen mijn vertelstijl. Zoals bij veel van mijn verhalen is ‘Het eiland van het zoete hout’ voor iedereen die nog iets van het kind in zijn/haar hart draagt.
Wat zou je de lezers van je manuscript mee willen geven?
Mijn boek heeft een boodschap, maar die verklap ik niet. Ik wil dat de lezer, net als Thijs, niet meer weet waar werkelijkheid eindigt en fantasie begint. Alles is mogelijk, het eiland bestaat én mumzels komen écht uit een ei!
Els Bomhof is over vijf jaar…
Over vijf jaar heb ik vast nog veel meer geschreven. Het is leuk en héél erg verslavend.
Bron: TenPages
